- Allora, dove sta l'oggetto?

- Di fronte a lei, non lo vede?

- Secondo me è un castello di sabbia.

- E con questo?

- Ah ecco. Niente, andiamolo a vedere.

- Certo, mi segua.

- Scusi un momento.

- Mi dica.

- E se ci viene addosso?

- Non si preoccupi. Non è un castello di sabbia qualunque, ci vuol altro che un soffio di vento. Quindi, tre stanze al pianterreno, due servizi, una cucina, una torre di guardia e infine il box, naturalmente.

- Si sale?

- Per di qua.

- Una scala di sabbia dunque. Come la lavo?

- Non si lava, si passa l'aspirapolvere.

- Ma se lo faccio passare sulla sabbia non si finisce più finché tutta la scala non è finita nel sacco dell'aspirapolvere. Anzi, tutto il castello.

- Lo metta alla potenza più bassa. Bene, adesso vediamo il box. Lo sa che è la parte più recente del castello.

- Suppongo sia perché nel passato non c'erano macchine, dunque non era previsto.

- In effetti è stato ricostruito l'anno scorso.

- E perché?

- Il vecchio proprietario non pagava le tasse per la macchina. Per mesi negava di possederne una. Infine l'ha insabbiata.

- La vicenda intende?

- No, la macchina.

- Zeg het maar.

- Ik vrees dat ik mijn bewustzijn verloren heb.

- En hoe lang bent u al ervan.. ja hoe zeg je dat.. bewust?

- Het is helemaal onbewust, hoor. Ik ben er aan het denken gezet omdat ik een artikel in de krant las waar zo'n gevaar ter sprake kwam.

- En zo bent u ongerust geworden omdat u bang bent dat het u ook overkomt?

- Exact.

- Laat u me maar eens nadenken. Even kijken. Het spijt me, maar volgens mij hebben we geen behandeling om u zo maar met dit soort dingen te helpen.

- Nooit zo'n geval gehad?

- Niet een waar ik mij bewust van ben. Sorry, ik bedoel dat niet bespottend.

- Geeft niet. En medicijnen, heeft u wat?

- Ik heb er een voor tijdelijke verdoving van het bewustzijn.

- En hoe moet ik daarmee beginnen?

- Als u die gebruikt en u welk dan ook effect bemerkt moet dat door uw bewustzijn toch?

- En als ik niets opmerk? Hoe moet ik dan mijn bewustzijn nagaan?

- Belt u maar opnieuw volgende week.

- Maman, où est-ce qu'on va?

- J'en sais rien.

- Papa me manque.

- Oui, je sais. Mais il est parti, il ne reviendra plus.

- Pourquoi pas?

- Parce qu'il est mort.

- Que est-ce que ça veut dire?

- C'est dur à expliquer. Il lui est arrivé un accident.

- Comment ça?

- Il y a un éléphant qui l'a plétiné.

- Mais pourquoi? Qu'a-t-il fait à cet éléphant?

- Rien du tout. Je t'ai dit que c'était un accident. L'éléphant ne l'a pas vu.

- Mais comment est-ce possible qu'on laisse des éléphants se promener librement sans que personne ne les surveille?

- Comment est-ce possible qu'on nous laisse nous promener de la même façon?

- Mais nous sommes des gens!

- Et alors?

- Mais il faut traiter les gens autrement!

- Pourquoi?

- Goeiemiddag, ik zou graag een pizza willen bestellen.

- Tuurlijk, en wat voor pizza denkt u aan?

- Zeg, zo'n cirkelvormige lijkt mij het best. Dan kunt u vanuit elke kant lekker happen weet u, daar zit veel keuzevrijheid in.

- Inderdaad, inderdaad. Luister, ik heb een adres nodig om die aan u te bezorgen. Geeft u maar uw postcode door dan vind ik de straatnaam lekker snel hier op de computer.

- Dat is vrij efficiënt. Toch ben ik niet zeker van die postcode. Hoe moet men die opzoeken?

- Laat u maar. Geeft u me maar uw adres, uw straatnaam dus.

- Juist. Weet u, ik sta eigenlijk niet op straat.

- Da's geen probleem. Uw straatnaam kan u toch ontdekken. Heeft u wat brieven gekregen in de laatste tijd?

- Brieven? Van wie?

- Maakt niet uit, van wie dan ook. Als ik me niet vergis dan staat uw adres op die brieven, anders kan de arme postbode u niet vinden hé.

- Weet u, ik correspondeer nu niet meer per post, ik heb een internetverbinding en..

- Ik snap het. Kunt u misschien eens wat omschrijven over waar u bent? Ziet u een kerk, een supermarkt, een school? Misschien een toren die u kan zeggen waar u bent in de stad?

- Nee, zulke dingen zie ik niet.

- Wat dan? Ziet u misschien bergen, dalen?

- Ook niet. Het is hier niet zo druk.

- Niet zo...druk? En wat ziet u dan voor dingen?

- Er is hier tamelijk veel zand.

- Zand? Bent u aan zee dus?

- Niet echt. Er is geen zee, alleen zand.

- Ho sentito dire che c'è un verme qui nel deserto.

- Non credo.

- Come non credi?

- Un verme può anche esserci, però non credo sia quello che tu hai sentito.

- Come? Credi al sentito dire, però non a me?

- Esatto.

- Come mai?

- È che tu vai sempre a raccontare balle di ogni tipo. Non sai distinguere il vero dal falso.

- Senti, non l'ho mica inventato io. Ti dico che circolano voci su quel verme. Dicono che sia un mostro gigantesco che ingoia n'importe quoi e pio se ne va giù nella sabbia e sparisce dalla vista per settimane.

- Ci credo. Cioè alle voci, non a te.

- Vabbé, mettiamo che il verme apparisse proprio qui dinanzi a noi due, a una cinquantina di metri. Mi daresti retta?

- Dunque sai attrarre il verme?

- Sì.

- Allora fallo.

- Ma se viene e poi c'inghiottisce?

- Storie.

- D'accordo, lo faccio venire. Guarda pure nella distanza, di là. Lo vedrai presto.

- Sembra un vermicello.

- Lo tengo a bada che non ci catturi. Però lo vedi almeno?

- Certo non per merito tuo.

- Ma se l'ho fatto venire?

- Già. Però può anche esser venuto da sé. Come vuoi dimostrare che non ti sei inventato tutta questa storia del verme e intanto è apparso un verme reale che non c'entra niente col tuo racconto inverosimile?